poniedziałek, 25 czerwca 2012

Bardzo kolorowa spódniczka i prawdziwe delektowanie się weekendem

Siemanko Kochane, muszę przyznać, że dawno nie czułam tego co wczoraj i przedwczoraj. Choć już od kilku miesięcy żyję dość aktywnie, to jednak wciąż to wszystko było rozsypane i nieregularne. Typu: raz do pracy rano, raz wieczorem, raz weekend w pracy, raz w szkole, raz wolny itd. Zapomniałam już jakie to uczucie w piątek po południu uświadomić sobie... że jest właśnie piątek po południu, za nami naprawdę ciężki tydzień, a przed nami wolne! No i tak się składa, że właśnie w ten weekend to poczułam! Cały zeszły tydzień chodziłam do pracy (tak, do tej, do której tak bardzo wstyd mi być powinno, że tam chodzę) na 7 rano do 17 i przyznam, że jak wracałam do domu to nie miałam siły naprawdę na nic! 

Sobotę spędziłam od rana w szkole (co jest dla mnie z grubsza relaksem i ubolewam, że są wakacje i znów do niej pójdę dopiero we wrześniu!), potem poszłam z dziewczynami ze szkoły na lody, a następnie do kawiarni w celu uczczenia dnia taty, by zakończyć dzień na spotkaniu u nowożeńców Hani i Adama. Może zdjęcia pokażę kiedy indziej. 

Wczoraj zaś miałam naprawdę nieprzeciętnie miłe popołudnie! Zaczęłam znów w szkole, potem poszłam z dziewczynami na naleśniki i pogaduchy, następnie się rozstałyśmy, a ja powędrowałam na spotkanie z Jadzią. I tu jest właśnie gwóźdź programu. Choć cały dzień był przemiły, najlepiej wspominam chwile na świeżym powietrzu: lodowate piwko z sokiem w łapce, grzejące słońce otulało ciepłem, miła muzyczka wprawiała w jeszcze lepszy humor... i do tego to poczucie, że absolutnie nic nie muszę! :) Dla takich chwil naprawdę warto żyć!

Refleksja życiowa: zdarzało mi się już o tym pisać na blogu, myślę też, że każda z was nieraz dochodziła do podobnych wniosków: żyjemy za szybko, odpychamy od siebie czas (byle do weekendu, byle do lata, byle do września itd.) zamiast zatrzymać się na chwilę i pomyśleć "wow, ale mi się tu miło siedzi"! I takie jest moje nastawienie i postanowienie na nadchodzące lato: maksimum pozytywnych myśli, nadziei na fajną przyszłość (byle nie naiwności, której niestety mam po pachy!!), starań i uśmiechu! :D

Souvenir z miesiąca miodowego, to ta plecionka. (Hanuś! wyjątkowo trafiony upominek z wakacji, stokrotne dzięki!!) A wąż pochodzi z Zielonej Szafy (KLIK! Cudowny sklep internetowy!)
Ekhm no ja wiem, że jakość tego zdjęcia nie powala w żadnym aspekcie, ale dziewczyny po paru piwkach były :P

Spódnica - sh
Sweterek - sh (Atmosphere)
Top czarny - H&M
Buty - sh (Dunnes)
Torebka - sh (River Island)
Bransoleta wąż - Zielona Szafa.pl

wtorek, 19 czerwca 2012

Reportaż Euro 2012 prosto spod Stadionu - jak przeżyłam to ja?

Cześć kochani Czytelnicy, wszystkie fejsbuki, wiadomości, znajomi, komentarze i inne źródła pieją zachwyty nad Irlandczykami, którzy od ponad tygodnia zmienili moje miasto w "zieloną wyspę". Ja też! Byłam szalenie podekscytowana nadchodzącym Euro, cieszyłam się ze wszystkiego co z nim związane, ani przez chwilę nie przyszło mi na myśl wkurzać się na pewne niedogodności z nim związane. Co wierniejsi czytelnicy mojego bloga pewnie kojarzą, że mieszkam dosłownie 5 minut spacerkiem od Stadionu Lecha czy też Stadionu Miejskiego, toteż totalnym grzechem byłoby nie pójść sobie w te okolice przed meczami Euro.




Pierwszy mecz w Poznaniu miał miejsce 10.06, tego dnia odsypiałam wesele z soboty, przyznam się bez bicia, że czułam się fatalnie i leżakowałam do 17. O tym, że dziś jest wielki dzień dla Poznania przypomniał mi... hałas helikopterów przelatujących nad osiedlem! Od razu się zmobilizowałam i choć naprawdę NIE BYŁO ŁATWO, ubrałam się i wyciągnęłam rodziców na spacer. Pechowo padał deszcz, upierdliwa mżawka. Zastanawiałam się, czy pokazać wam w ogóle jakieś zdjęcia z tego dnia, bo ja wyglądałam naprawdę tragicznie, chyba nawet gorzej niż się czułam :], poza tym jeśli chodzi o reportaż to przez pogodę jest słaby (może jednak zamieszczę na koniec kilka na dowód, że tam byłam hihi).


Kolejny mecz miał miejsce 14.06, ale wtedy zostałam ściągnięta na bite 12h do pracy, gdyż jak sobie możecie wyobrazić McD w okolicach Stadionu przechodził istne oblężenie. A ja przeżyłam niezapomniane chwile! Milion kanapek na sekundę, przesympatyczni Irlandczycy, genialna atmosfera i zapieprz taki, że o północy nie wiedziałam jak się nazywam i którędy do domu!


Liczyłam jednak na to, że będzie mi dane poczuć raz jeszcze ten niesamowity klimat pod stadionem, zatem na dzień 18.06 poprosiłam w pracy o wolny wieczór. Udało się, do tego pogoda dopisała (nadmienię, że nie odsypiałam żadnego wesela, więc i sił witalnych mi nie brakowało). Właśnie z tego dnia podchodzi zdecydowana większość zdjęć z dzisiejszego wpisu. Mam nadzieję, że reportaż wam się spodoba, że dzięki niemu poczujecie choć trochę tą fantastyczną atmosferę i zrozumiecie dlaczego cały Poznań kocha Irlandczyków :D No to po kolei, zaczynam od dnia 18.06:


Widok na stadion idąc z mojego domu. Dla ciekawskich (są tacy? :|) na widocznym skrzyżowaniu przez 5 lat wsiadałam w tramwaj jadąc na mój Uam, ach! No i do dziś czasem wsiadam, jak perspektywa spożywania alkoholu wyklucza poruszanie się rumakiem :]
Jesteśmy coraz bliżej! Na tym i poprzednim zdjęciu w kadr załapali się moi rodzice. Jeśli ktoś myśli, że tłum był przerażający, to nic bardziej mylnego: oni wszyscy byli tak pozytywni, że wręcz się chciało tam rzucić. 
A to widoczek w dokładnie przeciwną stronę. Zdradzę, że widać dość dobrze zalążek mojego osiedla (acz bloku nie).  
Irlandzkie banany były wszędobylskie i lądowały na wielu głowach, dla jaj oczywiście ;)
O cudzie i mi udało się znaleźć na w miarę fajnym zdjęciu, ku pamięci potomnych! (fryzura i fejs bo 10h w Macu od 7 rano - nie ma co podziwiać :P)
Ubolewam, że słońce szybko zaczęło zachodzić za Stadion i zrobiło się szaro. 
Dobrze, że było tego dnia ciepło, bo koleś za dużo tkanin grzewczych na sobie nie miał:P
Mmm a to ciekawe! Robiłam zdjęcia tu i tam i siam i nagle ci Irlandczycy spostrzegli, że im pstrykam i koniecznie chcieli bym do nich dołączyła :]
Na koniec tego dnia - ogólny widoczek na stadion

Niechże już będzie: dorzucam trzy fotki z dnia pierwszego, tego po weselu.
No nie jest to najpiękniejsze zdjęcie mnie na tym blogu, ale hej, przynajmniej mam pomalowane paznokcie (po weselu jeszcze)! Doskwiera mi fakt, że póki co nie mogę tego robić...
Nie żebym cierpiała na niedosyt owej placówki, raczej wprost przeciwnie, ale tak się składa, że zarówno 10.06, jak i 18.06 po spacerze w okoliach stadionu wybrałam się z mamą do RESTAURACJI, na wyśmienitego szejka mango-marakuja. A tam irlandzko-chorwacko :]
I tym miłym, radosnym i pozytywnym akcentem Poznań żegna Irlandczyków i Euro2012 :(( 

Wyczytałam dzisiaj, że z Poznania odleciało 30 samolotów do Dublina, nie mówiąc o innych i aż mi się łza w oku zakręciła... Ja jestem taki wzruszacz, ekscytowałam się Euro, ekscytowałam się atmosferą jaka panowała w Poznaniu, wszelkimi gestami naszego miasta dla gości (np. takimi!!). No i przykro mi właśnie, że takie wielkie wydarzenie dobiegło dla Poznania końca... 

Nie wiem czy kiedykolwiek powtórzy się to w moim życiu, ale niezwykle się cieszę, że nie siedziałam wtedy w domu tylko ruszyłam dupę i poczułam to na własnej skórze!

niedziela, 17 czerwca 2012

Poszkolny spacer po ukochanym Poznaniu :]

Cześć moi kochani :) W przeciwieństwie do wczorajszego wieczoru, który raczej był do dupy, dzisiejszego ranka obudziłam się w świetnym nastroju. Może to za sprawą pięknego słoneczka, może wizji kilku godzin na jednym z moich ulubionych przedmiotów w szkole: fotografii, a może po prostu stosowne substancje wydzieliły się w stosownym momencie do mojego mózgu, ot co. 

Fakt, że zaspałam nie zmącił mojego dobrego humoru, miał jednak wpływ na szybkość podjęcia decyzji co do odzienia i jej spontaniczność (tak wiem, często to samo piszę, ale po prostu często wychodzę na ostatnią chwilę, taka moja niechlubna uroda). Sięgnęłam zatem po najbardziej uniwersalną i wygodną sukienkę w mojej szafie, którą odwiedzający mego bloga na pewno już znają. Stwierdziłam, że błękitne niebo i słoneczko będą fajnie korespondować z jakimś żywym kardiganem, więc wybrałam taki w moim najukochańszym ostatnio kolorze, który dodatkowo ma przepiękne falbanki przy rękawach (falbanki = coś co podnosi moją ocenę dowolnej sztuki ubrania o 75%). Niedawno przypomniałam sobie, sprzątając szafę, o srebrnych rzymiankach, które zakupiłam zeszłej jesieni i nie zdążyłam się nimi nacieszyć. Wiem, że ten rodzaj obuwia przechodził już okres swej świetności jakiś czas temu, ale do osoby goniącej za najnowszymi trendami jest mi tak blisko, jak porzeczkom do jajka sadzonego :]

Naszyjnik ze słodkimi kraciastymi kokardkami i motylkami wpasował się idealnie w mój optymistyczny, dziewczęcy i słoneczny look. Podsumowując czułam się w tym stroju rewelacyjnie, jest bardzo w moim stylu, a do tego bardzo wygodny. No i pasuje mi ten kolor sweterka, takież są fakty. Uprzejmie proszę o nie sugerowanie mi, że mogłam założyć jakiś pasek - oglądając przed chwilą zdjęcia sama doszłam do tego wniosku i bardzo żałuję, że żadnego nie miałam. Nadrobi się!

A na koniec powiem coś dziwnego może, jak się komuś nie chce czytać tych bredni to zapraszam do zdjęć poniżej. Nie chcę, żeby wyszło, że jestem próżnym głupolem, ale przed chwilą pokazywałam mamie jakieś stare zdjęcia (m.in. z TEJ sesji) i uderzyło mnie subiektywne odczucie, że jakieś 1-2 lata temu byłam ładniejsza. Haha wiem, głupio brzmi, ale zastanawiam się nad tym... Modowo na pewno poszłam do przodu, sztuką makijażu też władam sprawniej niż kiedyś, a mimo to mam wrażenie, że na zdjęciach kiedyś wyglądałam świeżej, promienniej, radośniej. Może to kwestia fotografa, może tego, że już nie mam blond włosów, a może po prostu jestem przemęczona? Hmm powiedzcie co o tym sądzicie, czy ktokolwiek z was też to zauważył (nie mówię tu o figurze i kg tylko o twarzy!)? Jestem ciekawa jak postrzegają to osoby z zewnątrz. 

P.S. niech was nie zwiedzie strój i brak rowerka na zdjęciach: OCZYWIŚCIE, że nie korzystam z mpk tylko z rumaka, po prostu nie załapał się w kadr :]


A na koniec: Gosia, z którą wybrałam się dziś po szkole na spacer, która zrobiła mi zdjęcia, a co najważniejsze, która jest moją wieczną inspiracją ubraniową! Zawsze zaskoczy mnie jakimś fajnym fasonem, dodatkiem, wyrazistym kolorem lub połączeniem kilku z nich!

Sukienka - Atmosphere, sh
Sweterek - sh
Torba - H&M
Bransoleta - H&M
Naszyjnik - sklep osiedlowy
Buty - Atmosphere, sh
Gosia - CNiB Żak ;)

sobota, 16 czerwca 2012

Jak wyrazić swą indywidualność w pracy ;) + wyniki konkursu ZIELONEJ SZAFY

Hejka Kochane, jest wieczór, jestem tak zmęczona po maratonie w pracy, że nie wiem jak się nazywam, ale adrenalina krąży żywo w moich żyłach nie pozwalając mi iść jeszcze spać. Nie mam jednak siły na nic ambitnego i wymagającego myślenia, więc postanowiłam się odezwać do was na blogu! 

A że żyję ostatnio tylko pracą, dziś także o tym będzie na blogu. Ach żebyście wiedzieli jakie niezapomniane chwile przeżyliśmy przed i po meczu na Stadionie w niedzielę i wczoraj (gdyż w Poznaniu odbywały się w te dni mecze Euro2012)! Tłumy kibiców, 95% gości obcojęzyczna (gdy nagle pojawi się jakiś Polak to człowiek aż nie pamięta w pierwszej chwili po jakiemu ma odpowiedzieć:P), 100% mobilizacja sił, wspomnienia i zdobyte doświadczenie na całe życie (jakby ktoś jeszcze nie wiedział gdzie pracuję, to jedno z poniższych zdjęć rozwieje wątpliwości). 

Ale nie o tym chciałam. Wciąż chcę zrobić posta o Euro (nie pod kątem piłki nożnej tylko moich wrażeń oczywiście), ale przyjdzie na to pora później. No więc w mojej cudownej pracy niestety nie można mieć pomalowanych paznokci, nosić innej biżuterii niż kolczyki oraz mieć rozpuszczonych włosów -> czyli wszystko to co ja zawsze praktykuję. Jeden plus, że nie ma specjalnych ograniczeń w kwestii makijażu oraz fryzur (póki włosy są upięte). To jedyna droga do wyrażania swego stylu i osobowości. 

Pewnie nie zdziwi was fakt, że ja staram się wyróżnić kwiatami we włosach. Doszło już do tego, że gdy któregoś dnia przyszłam w zwykłym kucyku usłyszałam pełne zdziwienia: "Olga, a gdzie twoje kwiaty??" hehe. Kilka razy przyszło mi do głowy, aby przed/w pracy zrobić zdjęcia jak wyglądam. Planuję zrobić ich więcej i jeszcze wam pokazać, a póki co zamieszczam z 3 dni. 

Pierwsze są najświeższe, tak uczesana byłam w tym tygodniu. Wysoki koczek + duży kwiat, a do tego "czubek" z przodu (zgadzam się z wami, że nie wyglądam najlepiej ze zwyczajnie ulizanymi do tyłu włosami). Dzisiaj miałam bardzo podobną fryzurę, tylko że zrobiłam sobie zwykły przedziałek i zamiast jednego, miałam 3 małe kwiatki wpięte od góry. Ćwiczy się kreatywność, mówię wam:P

Kolejne zdjęcie przedstawia zwykłego warkocza z boku, ale także kolczyki! Zakupiłam je sobie specjalnie na okoliczność Euro2012 i noszę dumnie wyrażając w ten sposób wiarę w naszą ojczystą drużynę!!

Ostatnie już zdjęcia są najstarsze, pochodzą sprzed miesiąca. Zrobiłam sobie wtedy nieco bardziej urozmaiconego warkocza a do tego dodałam jeszcze kwiatki. Od tyłu podoba mi się mega, od przodu już nieco mniej. No i jaka seksi koszulka, nie? :D

Jeśli zaś chodzi o konkurs, to Aneta wybrała zwyciężczynię, a ja przytaknęłam. Jest nią:



Skontaktuję się niebawem e-mailowo! Gratulacje:) Muszę przyznać, że wszystkie wasze odpowiedzi były naprawdę cudowne i wzbudziły we mnie dużo uśmiechu. Dziewczyny, cieszę się, że sobie potraficie radzić w trudnych chwilach i podzieliłyście się tą wiedzą ze mną i Anetą! Wiele z was wspomniało o zakupach i innych babskich przyjemnościach - zgadzam się, to zawsze działa! Chociaż pojawiły się propozycje spotkania z bliskimi, kilka z was lubi w trudnych chwilach zaszyć się same ze sobą. Ja czasem wolę jedno, czasem drugie. Zależy jakiego typu zła chwila mnie dopadnie. Ale o tym mogłabym elaborat napisać. Właściwie... to nie jest zły pomysł! Podzieliłyście się z nami swoimi sposobami, to i ja podzielę się moimi z wami! Ale to następnym razem! Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia!:)

poniedziałek, 11 czerwca 2012

Kolejne wesele i sukienka w kwiaty

Cześć Kochani, wszyscy żyją Euro2012, ja też. Mam sporo zdjęć spod stadionu w Poznaniu, niedaleko którego mieszkam. Ale o tym będzie następnym razem!

Dziś chciałabym wam pokazać zdjęcia zrobione tuż przed wyjściem na długo oczekiwany ślub Hani i Adama. W mega pośpiechu się szykowałam, w mega pośpiechu robiłam zdjęcia (które niestety jakością i pięknem nie grzeszą, ale co ma być widać to widać) i o cudzie jakoś zdążyłam.

Już od dawna wiedziałam, że założę sukienkę kupioną na zeszłoroczny bal (KLIK). Tyle że wtedy miałam ogromny problem z butami, na ostatnią chwilę szukałam pasujących. Tym razem mi się poszczęściło i już od dobrych 2 miesięcy w szafie czekały sandałki zakupione spontanicznie w sh (były całkowicie nowe z metkami!!). Nie trudziłam się nad tym "ałtfitem" przyznam, oczywiste było, że założę do niego białą marynarkę, paznokcie pomaluję na czerwono, a we włosy wepnę dużo kwiatów. Oczywiste :]

Zdjęć od fotografa ze ślubu doczekam się pewnie za długi czas, ale póki co to musi wystarczyć. Wesele było sympatyczne i udane, jedynie ukochanego u boku brakło. 

Do usłyszenia! Pozdrawiam serdecznie wszystkich odwiedzających :)


Poniższe zdjęcia zrobiłam zanim założyłam biżuterię, głupia ja:P Ale przynajmniej widać sukienkę w całej okazałości!

Sukienka - New Yorker
Buty - sh (Dunnes)
Marynarka - sh (Atmosphere)
Kwiaty - H&M
Torebka - sh (Dunnes)

wtorek, 5 czerwca 2012

Wieczór panieński i próbny makijaż

Witajcie Kochani, mam akurat chwilkę wolną, więc postanowiłam podzielić się kilkoma zdjęciami z wieczoru panieńskiego Han. To już drugi tej wiosny! Panieńskie mają naprawdę specyficzną babską atmosferę. Poza tym każda okazja jest dobra, żeby się trochę ładniej ubrać, przygotować smakołyki, przystroić pokój serpentynami i postawić na jakieś fajne drinki, zamiast pić to oklepane piwo:D Rozmowy i wszechobecna kipiąca kobiecość to najpiękniejsze w takich spotkaniach!

Sukienka, którą miałam na sobie nie jest moja. Uznałam, że nie mam już w szafie stosownych kiecek, które nie ujrzałyby wcześniej światła dziennego tudzież blogowego, zatem postanowiłam sobie tą pożyczyć. 

Przypominam o świetnym konkursie!! Czekam z niecierpliwością na to co napiszecie:> KLIK


Sukienka - C&A, pożyczona
Buty - sh, Dunnes
Kwiaty - H&M

Na koniec chciałabym wam pokazać moje kolejne "dzieło". Tej nocy nie spałam w domu, bo plan był taki, żebyśmy w niedzielny poranek od razu po wstaniu zrobiły drugą próbę makijażu ślubnego. Wiem, że poniższe zdjęcie nie eksponuje w pełni mejkapu, ale tak mi się ono podoba, że musiałam wam pokazać. Piękne zdjęcie, piękna modelka... A niżej próbna fryzura od tyłu. Na ślub będą żywe kwiaty, a poza tym bez zmian. Ja osobiście jestem oczarowana całym wizerunkiem Han: z jednej strony anielskie kędziorki, ale z drugiej strony drapieżność i niebanalność (trawiasty makijaż). A włosów to jej zazdroszczę już od liceum :D

piątek, 1 czerwca 2012

Zdjęcia z wesela! Nareszcie są!! :D

Cześć Kochane, nie planowałam wystawiać kolejnego posta tak prędko, ale właśnie otrzymałam zdjęcia z wesela, na jakim byłam pod koniec kwietnia i tak mi się podobają, że muszę się nimi podzielić!

Jeszcze zimą, gdy dostałam zaproszenie, wiedziałam jaką sukienkę założę. Śmieszna sprawa, bo mam ją już jakieś dwa lata, a nigdy wcześniej jej nie nosiłam. Jakoś nie mogłam znaleźć dostatecznie ważnej okazji, którą podkreśliłabym tą przepiękną sukienką! Ma wszystko to co lubię: fioletowy kolor, odcięcie pod biustem i falbanki, a także stosowną długość. Ideał:)

Fryzura - loki oraz kwiaty we włosach to oczywistość na wszelkie większe wyjścia. Nie miałam fioletowych, ale to może i lepiej bo różowe były ciekawym akcentem kolorystycznym. Buty miały być przede wszystkim wygodne i uniwersalne. Obcasy skreśliłam z miejsca, postawiłam na koturny - uważam, że sprawdziły się super. Nie są może szałowe, ale stanowią neutralne tło do reszty. Kopertówka z brokatem już kiedyś pojawiła się na blogu (klik), uważam, że na tego typu wyjścia jest idealna. 

Wesele było naprawdę świetne, pełne wzruszeń! Łzy mi leciały wielokrotnie, ale ja taka właśnie płaczka jestem ;) Żałuję jedynie, że nie miałam przy boku ukochanego, bo wtedy byłoby na pewno dużo piękniej! 

Dodam jeszcze, że makijaż Panny Młodej wykonany był przeze mnie. Może niektórzy z was pamiętają, jak na blogu prezentowałam zdjęcia z prób (klik). Jestem bardzo zadowolona z efektu ostatecznego i bardzo szczęśliwa, że Magda poprosiła mnie o pomoc w tym jakże ważnym elemencie. 

A dziś z okazji dnia dziecka nawpierniczałam się lodów, odbyłam długi spacer z mamą, a teraz zabieram się za pizzę przygotowaną przez nią na moją cześć i popijam żurawinowego Redd'sa. Miłego wieczoru wszystkim!!

To zdjęcie przedstawia zakładanie mi welonu przez Magdę, bo tak się składa, że padło na mnie podczas oczepin i przez jakiś czas chodziłam z tym cudeńkiem na głowie. Czułam się naprawdę pięknie i wyjątkowo:)
Sukienka - sh
Kopertówka - sh
Buty - sklep na Półwiejskiej
Kwiaty - H&M
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...