The Flintstones

Nosi mnie dziś na wszystkie strony, a że muszę się skupić i wytężać musk, postanowiłam sobie zafundować przerwę na bloga. To jest to!

Pamiętacie ten post z Nocy Kupały w Poznaniu? Zamieściłam w nim tylko kilka zdjęć, głównie samych lampionów, niedawno odnalazłam zaś na dysku cały folder fot z tego wieczoru. Więc dziś będzie pod kątem ciuchowym.

Sama nie wiem dlaczego tak rzadko nosiłam tego lata te spodnie. Według mnie są idealne, dobrze leżą i wyglądają. Naprawdę nie wiem, czemu tamten dzień był jednym z zaledwie kilku, kiedy miałam je na tyłku. Brzoskwiniowe sandałki, począwszy od balu absolutoryjnego, były najbardziej eksploatowanymi butami tego lata. Jestem zawiedziona ich jakością. Kosztowały... nie pamiętam na pewno... jakieś 70 zł w H&M. Taka cena nie gwarantuje olbrzymiej trwałości, ale powinna gwarantować choćby jakotaką! Niestety prawdopodobnie nie nacieszę się już nimi za bardzo w przyszłym roku, a szkoda, bo są, moim zdaniem, prześliczne.

Dlaczego taki tytuł notki? No, bo zostałam wyśmiana przez moje drogie koleżanki, że wyglądam jak Flintstone w tej bluzce... Co tam, mi się podoba! Gońcie się!

Na tej cudnej trawce nad Wartą dostałam takiego uczulenia, że ledwo żyłam, niektóre zdjęcia wyraźnie pokazują mój ówczesny stan, ale na blogu się nie pojawią, bo po co macie oglądać mnie z zapłakanym (od pyłków) fejsem? Pamiętam, że tego dnia dość długo robiłam makijaż i wyszedł mi naprawdę nieźle, bardzo mi się podoba efekt. Szkoda, że poszedł w diabły po kilku godzinach na rzeczonej trawce.

Miło tak sobie powspominać dobre czasy... To był fajny, czerwcowy dzień!

 Spodnie - sh

Top - Atmosphere (sh)

Kurtka - sh

Torebka - sh

Buty - H&M

Pieszczoszka - bohatersko stracona na Woodstocku - SIX